Jan Nepomucen Stęślicki

Na grafice widoczna postać Jana Nepomucena Stęślickiego. Postać skierowana w lewą stronę. Ubrany we frak, białą koszulę i muchę. Na twarzy duży wąs charakterystyczny dla ówczesnej mody. Założone okulary z cienką okrągłą oprawą.
Jan Nepomucen Stęślicki

Jan Nepomucen Stęślicki  (ur. 1 maja 1866 w Kętrzynie, zm. 11 września 1922 w Siemianowicach Śląskich). Jan Nepomucen Stęślicki (1866-1922) – lekarz, wybitny polski działacz niepodległościowy na Górnym Śląsku. Po studiach we Wrocławiu oraz Lipsku uzyskał dyplom lekarski i w 1893 r. przeniósł się do Siemianowic Śląskich, z którymi związał resztę życia. Od 1903 przewodniczył Okręgowi Śląskiemu Związku Sokołów Polskich w Państwie Niemieckim; działał w Towarzystwie Czytelni Ludowych i Towarzystwie Szerzenia Elementarzy Polskich na Śląsku im. ks. Roberta Engla. Leczył najczęściej polskich robotników, nie pobierając honorarium. Był założycielem Banku Ludowego w Siemianowicach i współzałożycielem Towarzystwa Lekarzy Polaków na Śląsku oraz członkiem Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Bytomiu i Banku Ziemskiego w Katowicach. W czasie I i II powstania śląskiego organizował służbę lekarską dla rannych. W 1921 przewodniczył Polskiemu Komitetowi Plebiscytowemu w Siemianowicach Śląskich. W czerwcu 1922 brał udział w powitaniu wojsk polskich na rynku w Katowicach. Jego córka Halina Stęślicka również była aktywną działaczką społeczną – uczestniczką powstań śląskich i posłanką do Sejmu RP w latach 1922-27.