Karl Richter

Karl Richter (ur. 1829 Malapane (Śląsk), zm.1893 Heringsdorf) został dyrektorem „Laurahütte” w 1864 r. zatrudniony przez hr. Hugo I Henckel v. Donnersmarck. Wcześniej był dyrektorem Königshütte. Richter umiejętnie poprowadził firmę przez kryzysowe lata. W 1869 roku, Hr. Henckel nabył technicznie przestarzałe obiekty, które oprócz huty żelaza i stali obejmowały rozległe pola węglowe, zakłady wydobycia rudy i kamieniołomy wapienia. Richter został dyrektorem Königshütte i wygenerował dochód netto w wysokości 400 000 talarów w pierwszym roku.

W związku z tym wynikiem i burzliwą tendencją wzrostową na rynku żelaza, Richter zaproponował hrabiemu Henckel v. Donnersmarck połączenie Königshütte i Laurahütte i ich przekształcenie w spółkę akcyjną. W 1871 roku powstała „Vereinigte Königs- und Laurahütte Aktiengesellschaft für Bergbau und Hüttenbetrieb”, zwana w żargonie giełdowym „Königslaura”. W latach 1871-93 Richter przejął zarząd generalny, któremu udało się rozwinąć „Königslaura” w czołową firmę niemieckiego przemysłu węglowego i stalowego. W Laurahütte uczczono go ulicą, która była w tamtych czasach (IV ćw. XIX w.) główną ulicą laurahucką. Richterstrasse zmieniła nazwę na Sobieskiego w 1936 r.