Lazarus III Henckel von Donnersmarck

Lazarus III Henckel von Donnersmarck (ur. 1729 zm. 1805) na swą siedzibę obrał pałac siemianowicki. Był 5. wolnym panem stanowym Bytomia. Z rezydencji siemianowickiej zarządzał majątkiem, złożonym z miasta Bytomia, dwudziestu trzech wsi i osiemnastu folwarków. Lazarus III inwestował w zakłady przemysłowe; na początku XVIII w. posiadał w swoich dobrach dymarki i wielki piec. W IV ćwierci XVIII w. funkcjonowały trzy kopalnie, m.in. kopalnia „Glück” założona w 1787 r. Pod koniec XVIII w. właściciele okolicznych folwarków zaczęli przestawiać się z gospodarki rolniczej na przemysłową, np. w pobliskim Bańgowie zbudowali hutę cynku.

Na początku XIX w. powstały w dobrach Hencklów jeszcze dwie huty i kopalnia. Lazarus wspierał bytomski kościół minorytów, w którym ufundował kryptę grobową dla swej rodziny. Był dwukrotnie żonaty. Miał dwóch synów: Karola (dziedzica Bytomia i Siemianowic) i Łazarza Jana Nepomuka. Zmarł 8 sierpnia 1805 w Siemianowicach. Został pochowany w krypcie bytomskiego kościoła minorytów. W 1827 jego szczątki przeniesiono do krypty w kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu. Fundator rzeźby św. Jana Nepomucena przed wejściem do parku pałacowego; dzwonu pogrzebowego na cmentarzu siemianowickim; zabudowań folwarcznych, m.in. spichlerza w 1782 r. – obecnej siedziby Muzeum Miejskiego.