Wilhelm Fitzner

Wilhelm Fitzner (ur. 8 lutego 1833 w Gliwicach, zm. 3 stycznia 1905 w Laurahütte). Urodził się 8 lutego 1833 roku w Gliwicach jako syn kowala Jana Wilhelma Fitznera. Mistrz kowalski przeniósł się w latach 50. XIX w. do Laurahuty, gdzie podjął pracę w Hucie Laura. Praca przyniosła wymierne korzyści i w 1868 r. Fitzner założył Fabrykę Śrub i Nitów, a w rok później Fabrykę Kotłów Parowych. Po ukończeniu nauk młody Wilhelm podjął pracę w Hucie Laura. Fitzner senior umierając obie fabryki przekazał Wilhelmowi, który podzielił się odziedziczonym majątkiem z młodszym bratem, Richardem. Sam objął Fabrykę Kotłów Parowych, którą rozwijał i unowocześniał, inwestując w nowsze technologie i zwiększając produkcję. W Sosnowcu w 1880 roku wszedł w spółkę z Karolem Gamperem i założyli tam kolejną fabrykę (w 1897 roku przekształconą w Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych W. Fitzner i K.Gamper, później Foster Wheeler Energy Fakop Sp. z o.o). W 1928 r. koncern Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski S.A. W Krakowie wszedł w fuzję z fabrykami w Siemianowicach, Sosnowcu i Dąbrowie Górniczej – S.A. Budowy Kotłów Parowych i Maszyn W. Fitzner i K. Gamper. Kotły z Fitznerowskiej Fabryki Kotłów Parowych dostawały nagrody i złote medale na wielu wystawach nie tylko w Europie, ale także na innych kontynentach (USA, Kanada, Australia). W 1859 r. Wilhelm Fitzner zbudował dom przy ul. Hutniczej 26 (ob. Fitznerów 3) i ożenił się z Emilią Koetz. Miał z nią siedmioro dzieci, z czego ostatnie zmarło wraz z matką wkrótce po urodzeniu. W trzy lata później ożenił się ponownie z Anną Wutge, z którą także miał siedmioro dzieci.

Rozbudował w latach 80. XIX w. swój dom, nadbudowując piętro, dobudowując aneks wejściowy od północy z wieżyczką widokową i salę reprezentacyjną od południowej strony. W sali tej i w mniejszym, poprzedzającym ją salonie, wystrój projektował wrocławski malarz Joseph Langer. Jego dziełem były obrazy olejne biegnące pod drewnianym stropem sali reprezentacyjnej, portrety rodzinne i świetliki ozdobione malowanymi na szkle personifikacjami miesięcy roku i znakami zodiaku. Wilhem Fitzner angażował się w działalność społeczną w Laurahucie. Dbał o swoich pracowników, organizując kasy zapomogowe, których fundusze wspomagały osoby, które czasowo lub stale pozostawały bez pracy wskutek przeznaczono na zapomogi dla ofiar nieszczęśliwych wypadków, a także wdowy i sieroty po robotnikach, którzy w trakcie wykonywania pracy zginęli. Zorganizował ochronkę dla dzieci pracowników. Pracownikom, którzy przepracowali 25 lat, dawano w dowód uznania srebrny zegarek. Fitzner był m.in. założycielem Ochotniczej Straży Pożarnej w Laurahucie, członkiem wielu stowarzyszeń, zasiadał w komitecie budowy szkół. Był też jednym z poważniejszych fundatorów kościoła ewangelickiego, a także ufundował niektóre elementy jego wyposażenia, m.in. trzy dzwony. Wraz z bratem Richardem ufundowali w 1890 r. krzyż z figurą Chrystusa na skrzyżowaniu alej cmentarza ewangelickiego, na którym został pochowany. Zmarł w Laurahucie dnia 3 stycznia 1905 roku.